DOLAR
Alış: 39.70
Satış: 39.86
EURO
Alış: 46.72
Satış: 46.91
GBP
Alış: 54.29
Satış: 54.69
ANKARA
ADANA
ADIYAMAN
AFYON
AĞRI
AKSARAY
AMASYA
ANKARA
ANTALYA
ARDAHAN
ARTVİN
AYDIN
BALIKESİR
BARTIN
BATMAN
BAYBURT
BİLECİK
BİNGÖL
BİTLİS
BOLU
BURDUR
BURSA
ÇANAKKALE
ÇANKIRI
ÇORUM
DENİZLİ
DİYARBAKIR
DÜZCE
EDİRNE
ELAZIĞ
ERZİNCAN
ERZURUM
ESKİŞEHİR
GAZİANTEP
GİRESUN
GÜMÜŞHANE
HAKKARİ
HATAY
IĞDIR
ISPARTA
İSTANBUL
İZMİR
KAHRAMANMARAŞ
KARABÜK
KARAMAN
KARS
KASTAMONU
KAYSERİ
KIRIKKALE
KIRKLARELİ
KIRŞEHİR
KİLİS
KOCAELİ
KONYA
KÜTAHYA
MALATYA
MANİSA
MARDİN
MERSİN
MUĞLA
MUŞ
NEVŞEHİR
NİĞDE
ORDU
OSMANİYE
RİZE
SAKARYA
SAMSUN
SİİRT
SİNOP
SİVAS
ŞANLIURFA
ŞIRNAK
TEKİRDAĞ
TOKAT
TRABZON
TUNCELİ
UŞAK
VAN
YALOVA
YOZGAT
ZONGULDAK
Ana Sayfa
Foto Galeri
2.07.2025
610 Görüntüleme
Öğretmenler, 9 yaşında bir okul çocuğunun her gün toprağı kazdığını görür
- sırt çantasından bir plastik torba çıkardı ve çukura koydu. Sonra onu gömdü ve düzeltti. Öğretmen kendini tutamadı. Saklandığı yerden çıktı ve ona adıyla seslendi: – Lyosha… Burada ne yapıyorsun? Çocuk ürperdi. İlk başta sessizdi, sanki suçüstü yakalanmış gibi ona korkuyla baktı. Sonra, aşağı bakarak, sessizce şöyle dedi… Öğretmen duydukları karşısında dehşete kapıldı….
- Öğretmenler, 9 yaşında bir okul çocuğunun her gün toprağı kazdığını ve bir çukura bir şeyler sakladığını fark ettiler: Herkes yeraltında ne sakladığını öğrenince 17 No’lu Okul’daki öğretmenler, birkaç gündür öğrencilerden biri olan dokuz yaşındaki Lyosha’nın garip davranışlarını şaşkınlıkla izliyorlardı. Her gün derslerden sonra, neredeyse hiç kimsenin gitmediği okulun arka bahçesine gidiyordu. Orada, aynı yerde, Lyosha diz çöktü ve toprağı kazmaya başladı – çıplak elleriyle, tırnaklarının altındaki toprağa, çiziklere dikkat etmeden. Yaklaşık 10 dakika kazdı, sonra çukura dikkatlice bir şey koydu, gömdü ve sanki hiçbir şey olmamış gibi toprağı düzeltti. Ve gitti. Öğretmenler ilk başta çocuğun sadece oynadığına karar verdiler. Çocuklar, özellikle bu yaşta, garip olabiliyorlar. Ama Lyosha bunu korkutucu bir kesinlikle yaptı – her gün, aynı saatte, aynı yerde, aynı hareketlerle. Bunda hiçbir oyun yoktu. Bir gün, ilkokul öğretmeni buna dayanamadı. Zil çaldıktan sonra, sessizce Lyosha’yı takip etti, ağaçların arkasına saklandı. Her zamanki gibi, arka bahçeye gitti, çömeldi, küçük bir höyük kazdı, sırt çantasından bir plastik torba çıkardı ve çukura koydu. Sonra onu gömdü ve düzeltti. Öğretmen kendini tutamadı. Saklandığı yerden çıktı ve ona adıyla seslendi: – Lyosha… Burada ne yapıyorsun? Çocuk ürperdi. İlk başta sessizdi, sanki suçüstü yakalanmış gibi ona korkuyla baktı. Sonra, aşağı bakarak, sessizce şöyle dedi… Öğretmen duydukları karşısında.O akşamı asla unutamam. Pencerenin dışındaki havai fişeklerin gürültüsü, odadaki bir sürü ses ve baharatlı aromalar. Yeni Yıl’dan bir saat önce. Şenlik masasında dönüyorum. Bir noktada dayanılmaz oluyor: Masanın altındaki kanepeden kayıyorum ve çıkışa doğru sürünüyorum. Görünüşe göre kimse kaçışımı fark etmemiş bile. Noel ağacının olduğu odaya gidiyorum. İçimde şimdiden bir beklenti var. Elimi bir yandan diğer yana hareket ettiriyorum – şekilsiz ve muazzam bir şeye dokunuyor. Anlaşılmaz bir yaratık dikenli pençelerini bana doğru uzatıyor. Ormanın kokusunu alıyorlar. Ne olduğunu ve bir sonu olup olmadığını anlamadan elimi uzatıyorum. Yeni Yıl ağacını “incelememe” izin verilmiyor. Ama merak yasaklardan daha güçlü. Ayak uçlarımda yükseliyorum ve elim ilginç bir şey hissediyor. Yanlarında iki düz uzantı bulunan küçük bir figür – bunun bir uçak olduğunu anladım. Büyüdüğümde pilot olacağım ve tıpkı onun gibi, sadece daha büyük kendi uçağım olacak. Ona daha yakından bakmak istiyorum! Figürü aşağı çekiyorum, ama canavar onu sıkıca tutuyor. Sonra tüm gücümle çekiyorum. Ağaç pes ediyor, ama uçak ellerimden uçup gidiyor ve bir saniye sonra… Sanki ayaklarımın dibinde binlerce küçük çan çalıyordu. Ne olduğunu ve uçağımın nereye gittiğini hemen anlayamadım. Yere eğildim ve birkaç kavisli levhayı hissettim, en büyüğünü aldım ve sertçe yumruk yaptım. Keskin kenarları yapışkan hale gelen avucuma battı. Sonra ilk kez acı hissettim. O parçanın benim uçağım olmasından kaynaklanan acı. Doğuştan körüm. Hiçbir şey göremiyorum, karanlığı bile. Elinizi uzatıp ateşin sıcaklığını hissedebilmek, çiçekleri koklayabilmek, birinin ayak seslerini duyabilmek görme yeteneği değilse, o zaman “görmek” ne anlama gelir? Her gördüğümde bu soruyu düşünüyorum.
Yorumlar
Yorumlar (Yorum Yapılmamış)
Yazı hakkında görüşlerinizi belirtmek istermisiniz?
Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, pornografik, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.