Kimse beni sevmedi, eşim bile beni sevmedi, ilgilenmedi hep yalnız bıraktı, ailem bana hep sabret eşinden dert yanma bize dediler. Eşimin gözüne girebilmek amacıyla her gun istediği yemekleri yapardim, süslenirdim onunla sohbet etmeye çalışırdım ama beni hiç gözü görmedi, dostlarına bile benden daha çok değer verdi. Bir gün evvelceden tanıdığım birisi ile karşılaştım, hiç iyi görünmüyorsun neyin var dedi, iyiyim bileşeyim yok desem de inanmadı, gel seninle biyere gidelim sana da çok iyi ileriki inan bana dedi, biraz tedirgin oldum ama çokta bunalmıştım, derdimi ailem bile dinlemiyordu birisiyle dertleşmem lazımdı bundan sonra hiç birsey düşünemez olmuştum. Tamam gidelim dedim, yol çok uzun sürdü, nereye gidiyoruz dedim, ” merak etme az kaldı sabret birazdaha ” dedi…. 15 dakika falan daha gittikten sonra aniden bire durdu ve bana şimdi gözünü kapat dedi, noluyor dedim, sen kapat anında dedi, kapattım ama çok korkuyordum bilac dakika daha gittikten sonra şimdi aç gözlerini dedi …